شناخت توسعه پایدار و ارائه تعریف و مفهومی جامع از پیچیده ترین موضوعات عصر حاضر می باشد. توسعه پایدار به معنی فراهم آوردن شرایط توسعه در همه ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی و زیست محیطی بدون آسیب رساندن به امنیت نسل آینده می باشد. بعبارتی توسعه پایدار تاکید بالایی برای پیشرفت عقلایی و منطقی در ابعاد گوناگون به صورت همزمان را دارد. به طور کلی توسعه پایدار تنظیم و ساماندهی تعامل انسان و محیطی و تعامل انسان با انسان را در بر میگیرد. سه دسته عامل در جهان امروز به رواج توجه به توسعه پایدار اهمیت داشته است. این عوامل شامل نتایج بد کارکردی اجرای سیاست های تعدیل ساختاری که خود برای مقابله با بحران های جهانی تدوین گردیده اند، افزایش بی امان و وقفه ناپذیر فقر، گرسنگی و نابرابری در جهان و تخریب نگران کننده محیط زیست و منابع طبیعی دیگر می باشد. اولین کوشش ها در این ارتباط با نگرانیهای تعدادی از متفکران برای جلوگیری از نابودی محیط زیست بوده است. محیطی که از نظر تاریخی در آن بسر برده و از نیز بیولوژیکی به آن واسته هستند. این کوشش ها مرتبط با کیفیت محیط زیست در برابر رشد اقتصادی و حاکی از تعییر بینش و نگرش در ارتباط با الگوهای سنتی رشد اقتصادی بوده است. سایتیشن مذکور به تعریف پایداری محیط زیست پرداخته و به بررسی نقصانهای نگرشی نسبت به این تعریف در پروژه های مرتبط به آن توجه می نماید.
Sustainable urban development is essential for protecting the natural environment as well as the wellbeing of people and the society at large, as inappropriate urban planning and development practices have the potential to adversely affect the surrounding environment (Pushplata, 2010; Bai et al., 2012). In some cases, these have adversely affected the rainfall, temperature, (Liu and Diamond, 2005; Shao et al., 2006) quality of air, water and soil in the area (Zhou et al., 2004; Gonzalez et al., 2005). However, it is viewed at from different and narrow perspectives, depending upon the role played by the professionals and the agencies involved in the process of planning, design, and implementation of urban development (Fisher and Newig, 2016). This incomprehensive understanding of urban sustainability results in lack of integrated solutions and coordinated actions which are required for addressing such a complex issue, necessitating a holistic understanding of sustainability in the context of urban areas (Pushplata, 2010). Though, the need for sustainability of urban development has been recognized for quite some time now, the current trends of urban development, consequent upon prevalent planning and design practices dictated by economic and demographic considerations (Kumar and Pushplata, 2013), not only result in the high consumption of non-renewable natural resources (energy) but also create large amount of waste (Poon, 2007), high levels of pollution and result in urban heat islands (Galanis, 2017), reflecting their inappropriateness. Even most of the current practices related to a sustainable urban development focus primarily on generation and optimization of energy; waste management; water management; and public transportation ignoring area/region specific aspects of natural environment and socio-cultural. Also, urban development projects like Smart Cities Mission under the Government of India (GoI) emphasize more on the economic development, providing infrastructure services, making urban cities more compact and livable with the utilization of advanced technologies such as Information and Communication Technology (ICT as a tool) for achieving sustainability (Mission Statement and Guidelines - Smart Cities, 2015), ignoring concerns towards the conservation and protection of natural environment which is an important dimension of sustainable development (Randhawa and Kumar, 2017;Praharaj et al., 2017) However, it is necessary to understand sustainability in a holistic sense for ensuring sustainable urban development, which requires proper understanding of concepts, approaches methods, tools and techniques used for the evaluation of the sustainability of urban development.
توسعه پایدار شهری برای حفاظت از محیط زیست طبیعی، رفاه مردم و جامعه در مقیاس بزرگتر بسیار ضروری است. چرا که برنامه ریزی و برنامه های توسعه نامناسب پتانسیل تاثیرگذاری منفی بر محیط پیرامون را دارند. در برخی از این موارد، این عوامل تاثیر منفی بر بارندگی، دما، کیفیت آب و خاک مناطق دارند. با این وجود توسعه پایدار شهری از دیدگاه های مختلف -بر اساس نقشی که توسط صاحب نظران، ادارات درگیر در فرآیند برنامه ریزی، طراحی و اجرای توسعه شهری ایفا می شود- بررسی گردیده است. درک غیر جامع از پایداری شهری منجر به فقدان راه حل های یکپارچه و اقدامات هماهنگ برای پرداختن به چنین مسئله پیچیده ای می شود که مستلزم شناخت جامع از پایداری در بافت شهری است. با وجود اینکه در حال حاضر نیاز به توسعه شهری تا حدودی به رسمیت شناخته شده است، روند فعلی توسعه شهری، ناشی از ملاحظات اقتصادی و جمعیتی با استفاده از پیاده سازی رویه های معمول برنامه ریزی و طراحی است. این رویکرد نه تنها متجر به استفاده زیاد از منابع غیر تجدید پذیر (انرژی) میگردد، بلکه مقدار زیادی از ضایعات و آلودگی را ایجاد نموده و منجر به ایجاد جزائر حرارتی میگردد. این امر نشان از نامناسب بودن برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.برای نمایش متن کامل نیاز به خرید این سایتیشن می باشد.
